Socrealistyczny budynek na os. Teatralnym zaprojektowany przez Martę i Janusza Ingardenów oraz Jana Dąbrowskiego. Oddany do użytku w 1955 roku. W założeniach miał być sceną kameralną nowohuckiego Teatru Wielkiego, który nigdy nie powstał, a był planowany przy południowej stronie Placu Centralnego.
Główny plac Nowej Huty, którego zabudowa powstała na początku lat 50. XX wieku według koncepcji Tadeusza Ptaszyckiego oraz Marty i Janusza Ingardenów. Ma kształ pięcioboku – z czterech stron sąsiaduje z osiedlami A, B, C, D, a od południa jest otwarty na Łąki Nowohuckie. Partery zabudowy przylegającej do placu ozdobiono arkadami, a na rogach wychodzących z niego ulic znajdują się wysokie podcienie.
Centrum Administracyjne huty. Socrealistyczne gmachy przy głównym wejściu do nowohuckiego kombinatu, zwane Pałacami Dożów. Zaprojektowane przez zespół: Janusz Ingarden, Maria Ingarden i Janusz Ballenstedt. Wystrój budynków odwołuje się do architektury renesansu – oba posiadają m.in. attyki wzorowane na tych z krakowskich Sukiennic.
